Het IPCC rapport van deze zomer en de extreme weersomstandigheden op diverse plaatsen op onze planeet raakt me diep. Het gevoel van urgentie wordt steeds hoger, klimaatverandering wordt voelbaar. Waar ben ik straks nog veilig? En hoe kan ik mijn levensstijl veranderen om beter met mijn planeet om te gaan. Voor mij draait het om leiderschap, te beginnen met persoonlijk leiderschap. Mezelf afvragen waar ik me eigenlijk nog prettig bij voel en een zoektocht over hoe ik met behoud of zelf grotere levensvreugde samen met de aarde en de mensen om mij heen een transitie kan maken. Transitie in en van mij die bijdraagt aan de grote transitie die we samen op deze aardbol gaan maken. Om bij het begin te beginnen, ik voel me nu een enorme klimaatkluns:
- me voornemen om mijn gedrag aan te passen maar mezelf terugvinden met een tas nieuw aangeschafte kleding op een zaterdagmiddag. Kopen voelt zo fijn! En ik word nu eenmaal heel blij van nieuwe spulletjes.
- mezelf over alles wat ik doe schuldig voelen, ook geen houdbaar model. Zoeken en niet weten, soort kortsluiting in mijn hoofd over de consequenties van mijn gedrag; leven is CO2-uitstoten. Maar hoe wil ik dan wel leven en wanneer ben ik tevreden, waar ligt de lat. Via Insta kan je zelfs een waterfilter kopen wat microplastics uit je spoelwater filtert. Ik heb ook nog een leven hoor naast mijn lifestyle klimaatvriendelijk maken.
- verbaasd zijn als mijn tafelgenoot een doggy bag vraagt tegen voedseverspilling, maar hé eigenlijk heel lekker thuis nog wat hapjes voor mij en de hond. Zou ik dat in t vervolg ook durven vragen? Voelt wat onwennig.
- uit t lood geslagen als iemand in mijn omgeving aangeeft het klimaat niet belangrijk te vinden. Maak ik het te groot? En ook lichte paniek, want we moeten snel wat doen om het tij te keren.
- mijn footprint berekenen en het niet eerlijk vinden want openbaar vervoer drukt ook zwaar op mijn footprint en omdat mijn huis label B is telt dat ook zwaar terwijl er niet gevraagd wordt hoeveel ik verbruik en ik juist OV reis voor het klimaat en je kan toch ook niet altijd thuis blijven.
- leuke glazen kopen bij de kringloop maar gruwelen van 2e hands kleding. Die afdeling stinkt!
Ik mag zoeken van mezelf, ik mag verward zijn en de tijd nemen om uit te vinden hoe ik ga bijdragen, want dat ik dat wil doen staat vast.
